Aranızdaki kavgaların, çekişmelerin kaynağı nedir? Bedeninizin üyelerinde savaşan tutkularınız değil mi? Bir şey arzu ediyor, elde edemeyince adam öldürüyorsunuz. Kıskanıyorsunuz, isteğinize erişemeyince çekişip kavga ediyorsunuz. Elde edemiyorsunuz, çünkü Tanrı’dan dilemiyorsunuz. Dilediğiniz zaman da dileğinize kavuşamıyorsunuz. Çünkü kötü amaçla, tutkularınız uğruna kullanmak için diliyorsunuz. (Yak. 4:1–3)
Bir kez daha Yakup 4:1-2’ye dönüyoruz ve bu kez 3. ayeti ekliyoruz. 13 ve 14. günlerde istediğimiz şeyleri elde edemediğimizde öfkelendiğimizi; günahlı öfkeyi üreten arzuların çoğunlukla iyi şeyleri çok fazla istemeyi de içerdiğini; ve bir arzunun genellikle düşünce şeklimizi yiyip bitirmeye başladığında, onu elde etmek için veya elde edemediğimiz için günah işlediğimizde ölçüsüz bir hale geldiğini görmüştük.
3. ayette, duada neyi dilediğimizi inceliyoruz. Tam bir uygulamalı dua teolojisi bu kitabın kapsamını aşacak olsa da, Yakup bize iyi şeyler dilemek için Tanrı’ya yaklaşmamız gerektiğini ve bunları bencil arzularımızı tatmin etmek için değil, Tanrı yoluna uygun nedenlerle dilememiz gerektiğini hatırlatır. Tanrı’dan dilediğimiz şeyler ve bunları dileme şeklimiz hem Tanrı yoluna yakışan hem de yakışmayan şeyleri açığa çıkarır.
Alexander Solzhenitsyn, Ivan Denosovich’in Hayatında Bir Gün (One Day in the Life of Ivan Denosovich) adlı eserinde bu gerçeği etkili bir cezaevi sahnesiyle örnekler. Ana karakter, bir Hristiyan olan Alyosha’nın, kendisini cezaevinde aç bırakan Tanrı’ya neden bağlı kaldığına dair eleştirel sorular sorar. Ivan, Tanrı’dan yemek dilemesi için ona kafa tutar.
Alyosha’nın cevabı kuşkucuyu sersemletir: “Ivan Denisovich, birkaç yemek kolisi ya da biraz fazla yahni için dua etmemelisiniz. İnsanın yüksek fiyat koyduğu şeyler Rabbimizin gözünde iğrençtir. Biz ruhsal şeyler için dua etmeli, Rab İsa’nın yüreklerimizden öfke pisliğini söküp atmasını dilemeliyiz.”1
Suçsuz yere hapse atılan bir kişinin adalet, tahliye ya da azık için dua etmesinde yanlışlık yoktur ama öykü önemli bir noktaya işaret eder: Tanrı yürekle ilgili konulara, yani “öfke pisliğinin” temizlenmesine fiziksel sağlayıştan daha çok değer verir.
Armağan ve Ayrıcalık
Bugünkü metinde yer alan 3. ayetin de onayladığı gibi, öfke bencil niyetten, yani ölçüsüz “zevklerimizden” kaynaklanır. Günahlı bir yürek, Tanrı’nın değil kendisinin egemenliği için can atar ve ona göre dua eder. Başka bir deyişle, yüreğimiz Tanrı yoluna uygun hatta muhtemelen en uygun eylem olan duayı bile bozabilir. Tanrı’nın bize bağışladığı o armağan ve ayrıcalık, yani kendisine yaklaşıp konuşma daveti bile günahlı yüreğimizin bir ifadesine dönüşebilir.
Dua ediyor musunuz? Peki ne için dua ediyorsunuz? Ölçüsüz arzularınızın ortaya çıkmasını bekleyin ve onları tahttan indirmek için Tanrı’dan yardım dileyin.
Düşünün: Dualarınız Tanrı’ya yaraşır bir yüreği yansıtıyor mu? 1. Krallar 3:1-15’te Tanrı, Süleyman’ı diledikleri ve dilemediklerinden dolayı takdir ediyor. Süleyman, kendisine gösterdiği iyilik için Tanrı’yı övdükten sonra uzun bir ömür, zenginlik ya da düşmanlarından intikam değil, Tanrı’nın halkını Tanrı’yı hoşnut edecek şekilde yönetebilmek için Tanrı’nın bilgeliğini diliyor. Bu metin üzerinde Yakup 4:3’ün (ve Kutsal Yazılar’daki diğer duaların) ışığında düşünmek verimli olabilir.
Harekete Geçin: Sonraki günlerde, içten dualarınızı bir günlüğe kaydederek Tanrı yoluna uygun ricalar mı, yoksa uygun olmayan talepler mi içerdiklerini inceleyin. Bazılarını bir pastörle ya da olgun bir Hristiyan dostunuzla paylaşarak onu Rab’le yürüyüşünüzde sizin için ve sizinle birlikte dua etmeye davet edin.
Yazar: ROBERT D. JONES
