Saul, “Günah işledim! Evet, RAB’bin buyruğunu da, senin sözlerini de çiğnedim” dedi, “Halktan korktuğum için onların sözünü dinledim.” (1. Samuel 15:24)
Saul neden Tanrı’ya itaat etmek yerine insanlara itaat etti? Çünkü Tanrı’dan korkmak yerine insanlardan korktu. İtaatsizliğin ilahi sonuçlarından daha çok, itaatin insani sonuçlarından korktu. Tanrı’yı hoşnutsuz bırakmaktan daha çok, insanları hoşnutsuz bırakmaktan korktu. Bu, Tanrı’ya büyük bir hakarettir.
Hatta Yeşaya, Tanrı’nın vaatlerini bir kenara atıp insanların yapabileceklerinden korkmanın, bir tür kibir olduğunu söylemektedir. Tanrı’nın sözlerinden şu can alıcı soruyla alıntı yapar: “Sizi avutan benim, evet benim. Siz kimsiniz ki, ölümlü insandan, ottan farksız insanoğlundan korkarsınız? Sizi yaratan, gökleri geren, dünyanın temellerini atan RAB’bi nasıl olur da unutursunuz?” (Yeşaya 51:12-13).
İnsanlardan korkmak kibir gibi gelmeyebilir ancak Tanrı bunun kibir olduğunu söylemektedir: “Siz kimsiniz ki, insandan korkuyor ve Yaratıcınız olan beni unutuyorsunuz!”
Buradaki ana fikir şudur: Eğer insandan korkuyorsanız, Tanrı’nın kutsallığını, değerini ve Oğlu İsa’yı unutmaya başlamışsınız demektir. Tanrı, insandan sonsuz kat daha güçlüdür. O sonsuz kat daha bilge ve sonsuz kat daha fazla ödül ve sevinç doludur.
İnsanın yapacaklarından korkup O’na sırt çevirmek, Tanrı’nın her zaman kendisinden korkanların yanında olacağına ilişkin tüm vaatlerini hiçe saymaktır. Bu, büyük bir hakarettir ve Tanrı böyle bir hakaretten hiç hoşlanmaz.
Öte yandan, Tanrı’nın vaatlerini işitip cesaretle O’na güvendiğimizde, inançsızlığımızdan ötürü Tanrı’ya atılacak olan lekelerden korktuğumuzda, O büyük ölçüde onurlandırılmış olur ve Tanrı, bundan oldukça hoşnut olur.
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
