Neden üzgünsün, ey gönlüm? Neden içim huzursuz? Tanrı’ya umut bağla çünkü O’na yine övgüler sunacağım; O benim kurtarıcım ve Tanrım’dır. (Mezmurlar 42:11)
Bunalıma karşı, yani mahzun ruha karşı savaşmayı öğrenmeliyiz. Savaş, gelecek lütfa iman savaşıdır. Bu savaş kendimize Tanrı hakkında ve O’nun vaat ettiği gelecek hakkında vaaz ederek yapılır.
Mezmur yazarının 42. Mezmur’da yaptığı budur. Kendi huzursuz ruhuna vaaz eder. Kendisini azarlar ve kendisiyle tartışır. Temel argümanıysa gelecek lütuftur: “Tanrı’ya umut bağla! Tanrı’nın gelecekte nasıl senden yana olacağına güven. Bir övgü günü yaklaşıyor. Rab’bin varlığı, ihtiyaç duyduğun tüm yardımın ta kendisi olacak. Üstelik O, sonsuza dek bizimle olacağını vaat etmiştir.”
Martyn Lloyd-Jones Tanrı’nın gelecek lütfu hakkındaki gerçeği kendimize vaaz etme konusunun, ruhsal depresyonu yenmede muazzam önem taşıdığına inanmaktadır. SpiritualDepression (Ruhsal Depresyon) adlı faydalı kitabında, şöyle der:
Yaşamınızdaki mutsuzluğun büyük bir kısmının kendinizle konuşmak yerine kendinizi dinlemekten kaynaklandığını fark ettiniz mi? Uyanır uyanmaz aklınıza gelen düşünceleri ele alın. Onları siz başlatmamışsınızdır ama sizinle konuşmaya devam ederler, dünün ve daha önceki günlerin sorunlarını tekrardan ortaya dökerler. Biri konuşuyor… Benliğiniz sizinle konuşuyor. Şimdi buradaki (Mezmur 42’deki) adamın konuyu ele alış şekli şöyleydi: bu benliğin karşıdaki kişiyle konuşmasına müsaade etmek yerine kendisiyle konuşmaya başladı: “Neden üzgünsün, ey gönlüm?” Ruhu onu depresyona sürüklemekte, onu ezmektedir. Sonra ayağa kalkar ve şöyle der: “Benliğim, biraz bekle. Seninle konuşacağım” (20-21).
Umutsuzluk karşısındaki savaş, Tanrı’nın vaatlerine inanma savaşıdır. Tanrı’nın gelecek lütfuna olan bu inanç da Söz’ü duymakla gelmektedir. Bu nedenle her savaşın kalbinde, Tanrı Sözü’nü kendimize vaaz etmek yatmaktadır.
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
