RAB’den tek dileğim, tek isteğim şu: RAB’bin güzelliğini seyretmek, tapınağında O’na hayran olmak için ömrümün bütün günlerini O’nun evinde geçirmek. (Mezmurlar 27:4)
Tanrı, insan ruhunun tövbekâr özlemine kayıtsız kalmaz. Gelir, günah yükünü kaldırır ve yüreğimizi memnuniyet ve şükranla doldurur. “Yasımı şenliğe döndürdün, çulumu çıkarıp beni sevinçle kuşattın. Öyle ki, gönlüm seni ilahilerle övsün, susmasın! Ya RAB Tanrım, sana sürekli şükredeceğim!” (Mezmurlar 30:11-12).
Ancak sevincimiz yalnızca geriye bakmaktan gelen şükrandan doğmaz. Aynı zamanda ileri bakmaktan gelen umuttan da doğar. “Neden üzgünsün, ey gönlüm, neden içim huzursuz? Tanrı’ya umut bağla, çünkü O’na yine övgüler sunacağım. O benim kurtarıcım ve Tanrım’dır” (Mezmurlar 42:5).
“RAB’bi gözlüyorum, canım RAB’bi gözlüyor; umut bağlıyorum O’nun sözüne” (Mezmurlar 130:5).
Sonuçta, yürek Tanrı’dan gelen herhangi bir iyi armağanı değil, ancak bizzat Tanrı’yı aramaktadır. O’nu görmek, O’nu bilmek ve O’nun huzurunda olmak, ruhun nihai şölenidir. Bunun ötesinde başka bir arayış yoktur. Kelimeler yetersiz kalır. Biz buna zevk, sevinç, keyif diyoruz. Ama bunlar, o telaffuz edilemez deneyimin zayıf birer göstergeleridir sadece:
“RAB’den tek dileğim, tek isteğim şu: RAB’bin güzelliğini seyretmek, tapınağında O’na hayran olmak için ömrümün bütün günlerini O’nun evinde geçirmek” (Mezmurlar 27:4).
“Yaşam yolunu bana bildirirsin. Bol sevinç vardır senin huzurunda, sağ elinden mutluluk eksilmez” (Mezmurlar 16:11).
“RAB’den zevk al” (Mezmurlar 37:4).
Yazar: JOHN PIPER
