Tanrı bize kendi Sözü’nde Mesih’in yüceliğini göstermeyi bırakmamaktadır. Yeniden doğuşumuzda buna başlar ve bize Mesih’in yüceliğini açıklamaya devam eder. Yeni yaşamımız bir mucizeyle başlamıştır ve bir mucizeyle devam etmektedir.
Tanrı’nın kendi Ruhu’yla devam ettirdiği bu mucize, bizim hayran olduğumuz ve zevk aldığımız Kişi’ye, yani Mesih’e gittikçe daha da benzer hâle getirilmemizdir. Elçi Pavlus şöyle yazar:
Hepimiz peçesiz yüzle Rab’bin yüceliğini görerek yücelik üstüne yücelikle O’na benzer olmak üzere değiştiriliyoruz. (2. Korintliler 3:18)
“Görerek” ve “değiştiriliyoruz” kelimeleri, şimdiki zamanı içeren fiillerdir ve bu da devam eden bir etkinlik anlamına gelir. İlk ve son kez olan bir şey değil, devamlılık arz eden bir şeydir. “Rab’bin yüceliğini görerek, değiştiriliyoruz.” O’nun Sözü’nde O’na baktığımızda, Tanrı’nın bizde günbegün gerçekleştirdiği şey budur. Toplu ibadetlerde kendi Sözü’nün vaaz edilmesiyle, Tanrı’nın her hafta gerçekleştirdiği şey budur. Ayrıca duam o ki, Tanrı’nın siz bu satırları okurken sizde yapmakta olduğu şey de budur.
Büyüme Numaralarına Dikkat
Birçok Hristiyan, özellikle de daha yeni iman etmiş olanlar, birkaç net ve takip edilebilir adımlara uymalarıyla birlikte kendilerini hızlıca imanda büyütecek olan bir öğrencilik yöntemi aramaktadırlar. Bu tarz fazla basit yöntemlere kendinizi fazla kaptırmamanız konusunda sizi uyarmak isterim. Bu tarz büyüme ve değişim yaklaşımları genellikle hayal kırıklıklarına ve bazen iman krizlerine yol açmaktadır. Niçin bu bende işe yaramıyor diye sorakalırsınız.
Tanrı’nın büyüme yaklaşımı, elimizde bir kullanma kılavuzuyla bir duvarı tuğla tuğla inşa etmektense, daha çok bir bitkinin sulanması veya bir bebeğin beslenmesi gibidir. Bir duvarı bu şekilde inşa ettiğinizde, her bir tuğlanın yerine konduğunu görür ve bu şekilde kat edilen büyümeyi ölçersiniz. Tuğlayı elimize alır, üzerine tuğla harcını sürer ve gereken yere yerleştiririz. Ve işte! Büyüme karşımızdadır! Ancak bir Hristiyan’ın büyümesi böyle olmaz. Daha organiktir, daha az kontrol sahibiyizdir ve genellikle daha yavaş olur.
Bir şeyleri sizin kontrolünüze veren ve sunabileceğinden daha fazlasını vaat eden numaralardan kaçının.
Ruhsal Sütü Özleyin
1. Petrus 2:2-3’te yer alan şu resmi düşünün: “Eğer Rab’bin lâtif (iyi) olduğunu tattınızsa, yeni doğmuş çocuklar gibi, ruhanî, hilesiz sütü özleyin, ta ki kurtuluş için onunla büyüyesiniz (Kitab-ı Mukaddes Çevirisi). Buradaki resimde, büyümekte olan bir çocuğu görüyoruz. Günün sonunda, büyümeyi görebiliyor musunuz? Hayır. Haftanın sonunda? Pek değil. Peki ya yılın sonunda? Evet! Bu büyümeyi kendiniz çocuğa santim ve kilo ekleyerek mi kontrol ettiniz? Hayır. Çocuğu beslediniz. Çocuğu temizlediniz. Çocuğu zararlardan korudunuz. Tanrı da büyümeyi verdi.
Petrus bize, bir bebek acıktığında nasıl mamasını özlüyorsa, aynı şekilde “ruhanî, hilesiz sütü özleyin” demektedir. Bir başka deyişle, ona ciddi bir arzu duyun. Onun için ağlayın. Alana kadar da susmayın. Bu süt nedir? İki ipucu var. İlk olarak Petrus, bebek durumundaki bir Hristiyan’ın yeni doğuşunu 1. Petrus 1:22-25’te henüz açıklamıştır. Burada şöyle der: “Tanrı’nın diri ve kalıcı sözü aracılığıyla yeniden doğdunuz… İşte size müjdelenmiş olan söz budur.” Tanrı’nın Mesih’te yeni bir yaratık olmamız için kullandığı araçlar, yani O’nun yeniden doğuşu gerçekleştirme yolu, Tanrı’nın Sözü, özellikle de Müjde’nin tatlılığıdır.
Bu nedenle, Petrus iki üç ayet sonra bu Hristiyan’ın büyümek için ruhsal sütü arzulaması gerektiğini söylediğinde, burada da ilk etapta yaşamı veren aynı Söz’e gönderme yaptığını düşünmemiz doğaldır.
Kutsal Kitap Nasıl Okunmalı?
Petrus’un bu sütle kastettiği şeyin Söz olduğuna dair elimizdeki ikinci ipucuysa, aslında ayetin ilk parçasındadır (1. Petrus 2:2 – Kitab-ı Mukaddes Çevirisi): “Eğer Rab’bin lâtif (iyi) olduğunu tattınızsa.” Buradaki “tattınız” kelimesi, Petrus’un hâlâ içeceği arzulamaktan bahsettiğine işaret etmektedir. Büyümek için arzulamamız gereken süt, Tanrı’nın kendi Sözü’nde açıkladığı iyiliği ve sevecenliğidir. Ya da başka şekilde söyleyecek olursak, Söz’ü özellikle Tanrı’nın iyiliğini tatma niyetiyle okumamızdır.
Petrus, Tanrı’nın Sözü’ndeki iyiliğinin ruhsal sütüyle düzenli olarak beslenmenin bizde yapacağı etkinin, “kurtuluş için onunla büyümek” olduğunu söylemektedir. Büyümemiz, Mesih’in gelişinde sahip olacağımız o zirvedeki dönüşümümüz doğrultusunda olan bir büyümedir. O an gelene dekse, gerçek ancak bazen yavaş biçimde gittikçe artan bir büyüme olacaktır.
Bu büyüme bir mucizedir ve tümüyle bizim idaremizde olan bir şey değildir. Kesin konuşmak gerekirse, pasif kalmamalıyız. Ancak nihai ruhsal etkinlik Tanrı’ya aittir.
Büyümeyi Tanrı Verir
İsa büyümedeki ilahi etkinliği vurgulamak amacıyla bir benzetme anlatmıştır:
“Tanrı’nın Egemenliği, toprağa tohum saçan adama benzer. Gece olur, uyur; gündüz olur, kalkar. Kendisi nasıl olduğunu bilmez ama, tohum filizlenir, gelişir. Toprak kendiliğinden ürün verir. Önce filizi, sonra başağı, sonunda da başağı dolduran taneleri verir. Ürün olgunlaşınca, adam hemen orağı vurur. Çünkü biçim vakti gelmiştir.” (Markos 4:26-29)
Bu benzetme, Tanrı’nın dünyadaki egemenliği hakkındadır. Ancak aynı ilke, Tanrı’nın imanlıda büyümeyi meydana getirdiği egemenliği için de geçerlidir. Benzetmenin ana fikri şudur: Tohumu eken her ne kadar biz olsak da (ya da Tanrı’nın Sözü’ndeki iyiliğinin ruhsal sütünden içen biz olsak da), buna rağmen, orak, başağı ve tanelerin ortaya çıkması söz konusu olduğunda, imanlının “kendisi nasıl olduğunu bilmez.” Bizim kontrolümüzde değildir. Büyümeyi Tanrı verir.
Ya da Pavlus’un imanın Hristiyanlar arasındaki büyümesiyle ilgili söylediği gibi, “Tohumu ben ektim, Apollos suladı. Ama Tanrı büyüttü. Önemli olan, eken ya da sulayan değil, ekileni büyüten Tanrı’dır” (1. Korintliler 3:6-7).
Yazar: JOHN PIPER
