Bu çocuklar etten ve kandan oldukları için İsa, ölüm gücüne sahip olanı, yani İblis’i, ölüm aracılığıyla etkisiz kılmak üzere onlarla aynı insan yapısını aldı. Bunu, ölüm korkusu yüzünden yaşamları boyunca köle olanların hepsini özgür kılmak için yaptı. (İbraniler 2:14-15)
Düşünüyorum da bu ayetler, benim en sevdiğim Advent ayetleridir çünkü İsa’nın yeryüzündeki yaşamının başlangıcı ve sonu arasındaki, yani beden alma ve çarmıha gerilme arasındaki bağlantıyı bu kadar açık bir şekilde ortaya koyan başka bir ayet bilmiyorum. Bu iki ayet, İsa’nın yeryüzüne geliş sebebini, yani ölümünü açıkça ortaya koyuyor. Bu ayetleri Mesih’e iman etmeyen bir arkadaşınızla veya bir aile üyenizle, bir Hristiyan olarak Doğuş Bayramı’na olan bakışınızı paylaşırken adım adım kullanabilirsiniz. Her adımda bir ifadeye yer verirsek, şu şekilde olabilir:
“Bu çocuklar etten ve kandan oldukları için…”
“Çocuklar” sözcüğü, bir önceki ayetten alınmakta ve Mesih’in ruhsal soyuna karşılık gelmektedir (bkz. Yeşaya 8:18; 53:10). Bunlar aynı zamanda “Tanrı’nın çocukları”dırlar (Yuhanna 1:12). Bir başka deyişle Tanrı, Mesih’i göndererek özellikle kendi çocuklarının kurtuluşunu önünde tutmaktadır.
Tanrı’nın dünyayı İsa’yı verecek kadar çok sevdiği doğrudur (Yuhanna 3:16). Ancak aynı zamanda, O’nun özellikle “Tanrı’nın dağılmış çocuklarını toplayıp birleştirmek için” etkin olduğu da doğrudur (Yuhanna 11:52). Tanrı’nın tasarısı Mesih’i dünyaya sunmak ve kendi “çocukları”nın kurtuluşunu etkin kılmaktı (bkz. 1. Timoteos 4:10). Mesih’i kabul edip benimseyerek, O’nun çocuğu olabilirsiniz (Yuhanna 1:12).
“İsa … onlarla aynı insan yapısını aldı.”
Bunun anlamı, Mesih’in beden almadan önce de var olduğudur. O, Ruh’tu. Tanrı’nın ezeli Sözü’ydü. Tanrı’yla birlikteydi ve Tanrı’ydı (Yuhanna 1:1; Koloseliler 2:9). Ama ete ve kana büründü ve kendi tanrılığını insanlıkla kapladı. Tümüyle insan oldu ve tümüyle Tanrı kaldı. Bu birçok açıdan büyük bir gizemdir. Ama imanımızın kalbinde yatan gerçek budur ve Kutsal Kitap tarafından öğretilmektedir.
“… ölüm aracılığıyla …”
İnsan olmasının sebebi ölmekti. Tanrı olarak, günahkârlar için ölemezdi. Ama insan olarak ölebilirdi. Hedefi ölmekti. Bu yüzden de insan olarak doğması gerekiyordu. Ölmek için doğdu. Kutsal Cuma*, Doğuş Bayramı’nın temelidir. Bugün birçoklarının Doğuş Bayramı’nın anlamına ilişkin duyması gereken şey budur.
“… ölüm gücüne sahip olanı, yani İblis’i, ölüm aracılığıyla etkisiz kılmak üzere …”
Mesih, ölümüyle Şeytan’ı etkisiz bırakmıştır. Nasıl mı? Tüm günahları örterek. Bunun anlamı, artık Şeytan’ın bizi Tanrı önünde suçlu çıkaracak hiçbir meşru temeli kalmadığıdır. “Tanrı’nın seçtiklerini kim suçlayacak? Onları aklayan Tanrı’dır” (Romalılar 8:33). Tanrı hangi temele dayanarak bizi aklıyor? İsa’nın kanı aracılığıyla (Romalılar 5:9).
Şeytan’ın bize karşı kullanabileceği nihai silah, günahımızdır. Eğer İsa’nın ölümü günahı alıp götürüyorsa, öyleyse Şeytan’ın baş silahı –sahip olduğu tek ölümcül silah– elinden alınmış demektir. Hiçbir şekilde bize idam davası açamaz çünkü Yargıç, Oğlu’nun ölümüyle bizi temize çıkarmıştır!
“Bunu, ölüm korkusu yüzünden yaşamları boyunca köle olanların hepsini özgür kılmak için yaptı.”
Böylece, ölüm korkusundan artık özgür oluruz. Tanrı bizi aklamıştır. Şeytan bu kararı bozamaz. Ayrıca Tanrı bizim nihai güvenliğimizin yaşamlarımızda şu anda etkin olmasını istemektedir. O, mutlu sonun, tüm köleliği ve Şimdi korkusunu yok etmesini istemektedir.
Eğer son ve en büyük düşmanımız olan ölümden korkmak zorunda değilsek, o hâlde hiçbir şeyden korkmak zorunda değilizdir. Özgür olabiliriz. Özgürce sevinebiliriz. Özgürce kendimizi başkalarına verebiliriz.
Tanrı’dan bize ve bizden de dünyaya akan ne de yüce bir Doğuş Bayramı hediyesi!
Yazar: JOHN PIPER
