“Ben asmayım, siz çubuklarsınız. Bende kalan ve benim kendisinde kaldığım kişi çok meyve verir. Bensiz hiçbir şey yapamazsınız.” (Yuhanna 15:5)
Tamamen felç kaldığınızı ve konuşmak haricinde hiçbir şey yapamadığınızı düşünün. Ayrıca sizinle yaşamaya ve ihtiyacınız olan her şeyi yapacağına söz veren güçlü ve güvenilir bir dostunuz olsun. Bir yabancı sizi ziyarete gelse, bu arkadaşınızı nasıl onurlandırıp yüceltirdiniz?
O’nun bu nezaketini ve gücünü kendi yatağınızdan kalkıp onu kendiniz taşıyarak mı yüceltirdiniz? Hayır! Şöyle derdiniz: “Dostum, lütfen gel, beni kaldır ve ayrıca bir de misafirimizi görebilmem için sırtıma yastık koyar mısın? Ayrıca bana gözlüklerimi de takabilir misin?”
Böylece misafiriniz de bu isteklerinizden yola çıkarak sizin yardıma muhtaç olduğunuzu ve dostunuzun güçlü ve nazik olduğunu öğrenirdi. Dostunuzu ona ihtiyaç duyarak, ondan yardım dileyerek ve ona güvenerek yüceltirsiniz.
Yuhanna 15:5’te İsa şöyle diyor: “Bensiz hiçbir şey yapamazsınız.” Dolayısıyla, bizler gerçekten felçliyiz. Mesih olmadan, Mesih’i yüceltecek hiçbir iyilikte bulunamayız. Pavlus’un Romalılar 7:18’de söylediği gibi, “İçimde, yani benliğimde iyi bir şey bulunmadığını biliyorum.”
Ancak Yuhanna 15:5 aynı zamanda da Tanrı’nın bizim Mesih’i yücelten birçok iyilikte bulunmamızı, yani meyve vermemizi istediğini söylemektedir: “Bende kalan ve benim kendisinde kaldığım kişi çok meyve verir.” Yani bizim güçlü ve güvenilir bir dostumuz olarak – “Size dost dedim” (Yuhanna 15:15) – bizim için, bizim aracılığımızla, bizim kendimiz için yapamadığımız şeyi yapmaya söz vermektedir.
Öyleyse O’nu nasıl yüceltebiliriz? İsa bunun cevabını Yuhanna 15:7’de veriyor: “Eğer bende kalırsanız ve sözlerim sizde kalırsa, ne isterseniz dileyin, size verilecektir.” Dua ederiz! Tanrı’dan bizim kendimiz için yapamadığımız şeyi, yani meyve vermeyi, bizim için Mesih aracılığıyla yapmasını dileriz.
Sonuç, Yuhanna 15:8’dedir: “Babam çok meyve vermenizle yüceltilir.”
Peki, Tanrı duayla nasıl yüceltilir? Dua, Mesih olmadan hiçbir şey yapamayacağımızın açıkça kabulüdür ve dua, Tanrı’nın ihtiyacımız olan yardımı bize sağlayacağına güvenerek, gözlerimizi kendimizden O’na çevirmemizdir.
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
