Tanrı eski zamanlarda peygamberler aracılığıyla birçok kez çeşitli yollardan atalarımıza seslendi. Bu son çağda da her şeye mirasçı kıldığı ve aracılığıyla evreni yarattığı kendi Oğlu’yla bize seslenmiştir. (İbraniler 1:1-2) Son günler, Oğul’un dünyaya gelmesiyle başlamaktadır. “Bu son çağda da [Tanrı] … kendi Oğlu’yla bize seslenmiştir.” Mesih’in günlerinden bu yana, son günler içerisinde yaşamaktayız. Yani, Tanrı’nın krallığının…

Hiç kimse hiçbir zaman kendi bedeninden nefret etmemiştir. Tersine, onu besler ve kayırır; tıpkı Mesih’in kiliseyi besleyip kayırdığı gibi. Çünkü bizler O’nun bedeninin üyeleriyiz. (Efesliler 5:29-30) Bu son ifadeyi gözden kaçırmayın: “Çünkü bizler O’nun bedeninin üyeleriyiz.” Pavlus’un iki ayet öncesinde dediklerini de unutmayalım: Mesih bizim için kendini feda etti. “Öyle ki, kiliseyi … görkemli biçimde…

Biz çarmıha gerilmiş Mesih’i duyuruyoruz. Yahudiler bunu yüzkarası, öteki uluslar da saçmalık sayarlar. Oysa Mesih, çağrılmış olanlar için –ister Yahudi ister Grek olsun– Tanrı’nın gücü ve Tanrı’nın bilgeliğidir. (1. Korintliler 1:23-24) Yaratıcımız’ın laneti altına girdiğimiz ve O’nun kendi adil karakteri uyarınca kendi görkeminin değerini korumak için günahımız üzerine sonsuz gazabını dökmek zorunda olduğu kötü haberine…

Ama merhameti bol olan Tanrı bizi çok sevdiği için, suçlarımızdan ötürü ölü olduğumuz halde, bizi Mesih’le birlikte yaşama kavuşturdu. O’nun lütfuyla kurtuldunuz. (Efesliler 2:5) Müjde hizmetkârlarının büyük umudu, Müjde’nin Kutsal Ruh’un gücüyle vaaz ediliyor olması ve insanın yapamadığı şeyi Tanrı’nın yapıyor olması, kurtaran imanı yaratıyor olmasıdır. Tanrı’nın çağrısı, insan çağrısının yapamadığını yapar. Ölüyü diriltir. Ruhsal…

“Bugün var olup yarın ocağa atılacak olan kır otunu böyle giydiren Tanrı’nın sizi de giydireceği çok daha kesin değil mi, ey kıt imanlılar?” (Matta 6:30) İsa kaygının kökünde Baba’nın gelecek lütfuna yetersiz imanın –kıt imanın– yattığını söylemektedir. Buna verilecek tepkilerden biri şu olabilir: “Bu hiç de iyi bir haber değil! Hatta, benim sadece bir kaygı…

”Günahlarımızı çarmıhta kendi bedeninde yüklendi…” (1.Petrus 2:24) Mesih’in Çarmıh’ı, Tanrı yargısının günah üzerine dökülmesi gerçeğidir. Şehitlik düşünüşünü asla Mesih’in Çarmıh’ı ile yan yana getirmeyin. Çarmıh kazanılabilecek en büyük zaferdi ve cehennemin temellerini bile sarstı. Ne güneş altında ne de sonsuzlukta İsa Mesih’in çarmıhta başardığından daha kesin ve gerçek bir şey yoktur. Bu, tüm insan soyunun…

Tanrı İbrahim’e vaatte bulunduğu zaman, üzerine ant içecek daha üstün biri olmadığı için kendi üzerine ant içerek şöyle dedi: “Seni kutsadıkça kutsayacağım; soyunu çoğalttıkça çoğaltacağım.” (İbraniler 6:13-14) Değeri, şerefi, namusu, kıymeti, büyüklüğü, güzelliği ve şanı mevcut tüm değerli şeylerin birleşiminden bin kat daha fazla olan tek bir Kişi var: Tanrı’nın kendisi. Dolayısıyla, Tanrı bir ant…

[Tanrı] bize daha çok lütfeder. Bu nedenle Yazı şöyle diyor: “Tanrı kibirlilere karşıdır ama alçakgönüllülere lütfeder.” Bunun için Tanrı’ya bağımlı olun. İblis’e karşı direnin, sizden kaçacaktır. Tanrı’ya yaklaşın, O da size yaklaşacaktır. (Yakup 4:6-8) Yakup bize “daha çok lütuf” ve Tanrı’nın “yaklaşması” şeklinde değerli deneyimlerin varlığını öğretmektedir. Elbette daha çok lütfu ve Tanrı’nın özel bir…

Ama biri çıkıp, “Ölüler nasıl dirilecek? Nasıl bir bedenle gelecekler?” diye sorabilir. Ne akılsızca bir soru! Ektiğin tohum ölmedikçe yaşama kavuşmaz ki! Ekerken, oluşacak bitkinin kendisini değil, yalnızca tohumunu –buğday ya da başka bir bitkinin tohumunu– ekersin. Tanrı tohuma dilediği bedeni –her birine kendine özgü bedeni– verir. (1. Korintliler 15:35-38) Bir süredir Kutsal Yazılar içerisinde…

Evi yapan nasıl evden daha çok saygı görürse, İsa da Musa’dan daha büyük yüceliğe layık sayıldı. Her evin bir yapıcısı vardır, her şeyin yapıcısı ise Tanrı’dır. Musa, gelecekte söylenecek sözlere tanıklık etmek için Tanrı’nın bütün evinde bir hizmetkâr olarak sadık kaldı. Oysa Mesih, O’nun evi üzerinde yetkili oğul olarak sadıktır. Eğer cesaretimizi ve övündüğümüz umudu…