“Ben asmayım, siz çubuklarsınız. Bende kalan ve benim kendisinde kaldığım kişi çok meyve verir. Bensiz hiçbir şey yapamazsınız.” (Yuhanna 15:5) Tamamen felç kaldığınızı ve konuşmak haricinde hiçbir şey yapamadığınızı düşünün. Ayrıca sizinle yaşamaya ve ihtiyacınız olan her şeyi yapacağına söz veren güçlü ve güvenilir bir dostunuz olsun. Bir yabancı sizi ziyarete gelse, bu arkadaşınızı nasıl…

“Ben RAB’bim, RAB, acıyan, lütfeden, tez öfkelenmeyen, sevgisi engin ve sadık Tanrı.” (Mısır’dan Çıkış 34:6) Tanrı’nın sarsılmaz sevgisi ve sadakati engindir. Aklıma iki görüntü geliyor: 1. Tanrı’nın yüreği, dağın tepesinde kesintisiz olarak sevgi ve sadakatle köpüren bir su kaynağı gibidir. Yüzyıllar boyunca bu kaynak akmaya devam eder. 2. Ya da Tanrı’nın yüreği bir volkan gibidir….

“Benim yüzümden insanlar size sövüp zulmettikleri, yalan yere size karşı her türlü kötü sözü söyledikleri zaman ne mutlu size! Sevinin, sevinçle coşun! Çünkü göklerdeki ödülünüz büyüktür. Sizden önce yaşayan peygamberlere de böyle zulmettiler.” (Matta 5:11-12) Hristiyan hedonizmi, bir Hristiyan olarak acılar içerisinde sevinmenin farklı yolları olduğunu söylemektedir. Bunların tümünün, her şeye yeten, insanı tümüyle tatmin…

“Siz öncelikle O’nun egemenliğinin ve doğruluğunun ardından gidin, o zaman size bütün bunlar da verilecektir.” (Matta 6:33) Tanrı’nın gelecek lütfunun her şeye yeter olduğuna yönelik en büyük tanıklıklardan biri, birçok Müjde hizmetkârının, özellikle de Denizaşırı Hizmet Kardeşliği’ne (OverseasMissionaryFellowship – OMF) ait olan kişilerin yaşamlarına hükmetmiş olan “iman ilkesi”dir. Başka bir sistem izlemiş olan kişileri kınamamakla…

Ben her durumda eldekiyle yetinmeyi öğrendim. Yoksulluk çekmeyi de bilirim, bolluk içinde yaşamayı da. İster tok ister aç, ister bolluk ister ihtiyaç içinde olayım, her durumda, her koşulda yaşamanın sırrını öğrendim. Beni güçlendirenin aracılığıyla her şeyi yapabilirim. (Filipililer 4:11-13) Tanrı’nın günbegün sağladığı gelecek lütfu, Pavlus’un doymasına ya da acıkmasına, işlerinin iyi gitmesine ya da acı çekmesine, bolluğa…

“Bunun için adam annesini babasını bırakıp karısına bağlanacak, ikisi tek beden olacak.” Bu sır büyüktür; ben bunu Mesih ve kiliseyle ilgili olarak söylüyorum. (Efesliler 5:31-32) Burada, Efesliler 5:31’de Pavlus, Musa’nın konuştuğu ve İsa’nın da Musa aracılığıyla Tanrı’nın konuştuğunu söylediği (Matta 19:5) Yaratılış 2:24’ten alıntı yapıyor – “Adam annesini babasını bırakıp karısına bağlanacak, ikisi tek beden…

Bu nedenle, akıntıya kapılıp sürüklenmemek için işittiklerimizi daha çok önemsemeliyiz. (İbraniler 2:1) Hepimiz bunu yaşayan insanları tanıyoruzdur. Aceleleri yoktur. Temkinleri yoktur. İsa’yı dinlemiyor, O’na kulak vermiyor veya gözlerini O’na odaklamıyorlardır. Sonuçsa sağlam durmak değil, kayıp sürüklenmektir. Buradaki ana fikir de budur: Sağlam durmak diye bir şey yoktur. Bu dünyadaki yaşam, bir göl değildir. Bir nehirdir…

Tanrı eski zamanlarda peygamberler aracılığıyla birçok kez çeşitli yollardan atalarımıza seslendi. Bu son çağda da her şeye mirasçı kıldığı ve aracılığıyla evreni yarattığı kendi Oğlu’yla bize seslenmiştir. (İbraniler 1:1-2) Son günler, Oğul’un dünyaya gelmesiyle başlamaktadır. “Bu son çağda da [Tanrı] … kendi Oğlu’yla bize seslenmiştir.” Mesih’in günlerinden bu yana, son günler içerisinde yaşamaktayız. Yani, Tanrı’nın krallığının…

Hiç kimse hiçbir zaman kendi bedeninden nefret etmemiştir. Tersine, onu besler ve kayırır; tıpkı Mesih’in kiliseyi besleyip kayırdığı gibi. Çünkü bizler O’nun bedeninin üyeleriyiz. (Efesliler 5:29-30) Bu son ifadeyi gözden kaçırmayın: “Çünkü bizler O’nun bedeninin üyeleriyiz.” Pavlus’un iki ayet öncesinde dediklerini de unutmayalım: Mesih bizim için kendini feda etti. “Öyle ki, kiliseyi … görkemli biçimde…

Biz çarmıha gerilmiş Mesih’i duyuruyoruz. Yahudiler bunu yüzkarası, öteki uluslar da saçmalık sayarlar. Oysa Mesih, çağrılmış olanlar için –ister Yahudi ister Grek olsun– Tanrı’nın gücü ve Tanrı’nın bilgeliğidir. (1. Korintliler 1:23-24) Yaratıcımız’ın laneti altına girdiğimiz ve O’nun kendi adil karakteri uyarınca kendi görkeminin değerini korumak için günahımız üzerine sonsuz gazabını dökmek zorunda olduğu kötü haberine…