Tanrı’nın Egemenliği’ne, birçok sıkıntıdan geçerek girmemiz gerekir. (Elçilerin İşleri 14:22)
İçsel güce olan ihtiyacımız, yalnızca günlük yaşadığımız streslerden değil, zaman zaman karşılaştığımız acı ve dertlerden doğmaktadır. Nitekim acı ve dertler gerçekten de karşımıza çıkmaktadır.
Cennet yolundaki yürek yorgunluğumuza, kaçınılmaz olarak acılar da dahildir. Acılar geldiği zaman, yürek bocalayabilir ve yaşama giden dar yol imkânsız bir şekilde çetin görünebilir. Dar bir yol ve dik tepeler, külüstür bir arabanın gücünün sınırlarını zorlamaya yeter. Ancak araba bozulduğunda ne yapacağız?
Pavlus, aynı soruyla, kendi yaşamındaki bazı ıstıraplardan ötürü üç kere feryat etti. Bedendeki dikeninden kurtulmayı diledi. Ancak Tanrı’nın lütfu, onun beklediği şekilde gelmedi. Başka bir şekilde geldi. Mesih şöyle yanıt verdi: “Lütfum sana yeter. Çünkü gücüm, güçsüzlükte tamamlanır” (2. Korintliler 12:9).
İmanla Bakmak
Burada lütfun, bize Mesih’in dinmeyen ıstıraplarımızın ortasında dahi bizi koruyan o gücüyle verildiğini görmekteyiz. Bir başka deyişle, bahşedilen bir lütuf, alıkonan bir diğer lütfun içerisinde bize sunulmaktadır. Pavlus’un bu noktada verdiği karşılıksa, gelecek olan bu lütfa imanla bakmak oldu: “İşte, Mesih’in gücü içimde bulunsun diye güçsüzlüklerimle sevinerek daha çok övüneceğim” (2. Korintliler 12:9).
Tanrı bizi çoğu zaman, “alıkonan lütuf” içerisinde “bahşedilen bir lütufla” bereketlemektedir. Örneğin, Haziran’ın kavurucu derecede sıcak olan bir gününde, arabamızdaki su pompası bozulmuştu ve Tennessee’de eyaletler arası otoyolda, şehirden yaklaşık otuz kilometre uzakta bir yerde kalakalmıştık.
O sabah arabamız düzgün bir şekilde çalışsın ve gideceğimiz yere güvenli bir şekilde varalım diye dua etmiştim. Şimdiyse araba iflas etmişti. Sorunsuz yolculuk lütfu, bizden alıkonmuştu. Biz arabanın içerisinde otururken, yoldan geçen hiç kimse durmuyordu. Sonrasında oğlum Abraham (o zaman on bir yaşlarındaydı) şöyle dedi: “Baba, dua etmeliyiz.” Biz de arabanın arkasında başımızı öne eğdik ve Tanrı’nın bize bir lütuf, ihtiyaç anında bir yardım eli bahşetmesi için dua ettik. Kafamızı kaldırdığımızdaysa, bir kamyonetin kenarda durmuş olduğunu gördük.
Şoför yaklaşık otuz kilometre uzaklıkta çalışmakta olan bir tamirciydi. Gidip gerekli malzemeleri alabileceğini ve sonra geri gelip arabamızı tamir edebileceğini söyledi. Ben de onunla gittim ve yolda onunla Müjde’yi paylaşma fırsatım oldu. Yaklaşık beş saat içerisinde, tekrardan yola koyulmayı başardık.
Duamıza gelen bu cevabın dikkat çekici olan yönüyse, bunun reddedilen bir başka dua içerisinde gelmiş olmasıydı. Sorunsuz bir yolculuk istedik. Tanrı bize sorun verdi. Ancak bizden alıkonan bu lütfun ortasında, bahşedilen bir başka lütuf bulduk. Ben de bu noktada Tanrı’nın benim için, inançsız tamirciler için ve on bir yaşındaki çocukların imanı için en iyi olan lütfu bahşederken gösterdiği bilgeliğine güvenmeyi öğrenmekteyim.
Tanrı, bizi korusun diye dua ettiğimiz acıların ortasında bize harika bereketler bahşettiğinde, şaşırmamalıyız. O, bizim iyiliğimiz için ve kendi yüceliği için lütfunu nasıl paylaştıracağını çok iyi bilmektedir.
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
