Bu çocuklar etten ve kandan oldukları için İsa, ölüm gücüne sahip olanı, yani İblis’i, ölüm aracılığıyla etkisiz kılmak üzere onlarla aynı insan yapısını aldı. Bunu, ölüm korkusu yüzünden yaşamları boyunca köle olanların hepsini özgür kılmak için yaptı. (İbraniler 2:14-15)
İsa insan oldu çünkü gereken şey, bir insandan çok daha fazlası olan bir adamın ölümüydü. Mesih’in beden alması, Tanrı’nın kendisini bir idam hücresine tıkması demekti.
Mesih ölüm riskine girmedi. Ölümü bizzat seçti. Ölümü benimsedi. Gelmesinin sebebi tam olarak buydu. “Hizmet edilmeye değil, hizmet etmeye ve canını birçokları için fidye olarak vermeye geldi” (Markos 10:45).
Şeytan’ın İsa’yı çölde (Matta 4:1-11) ve başka bir zamanda Petrus’un ağzıyla (Matta 16:21-23) çarmıhtan geri döndürmeye çalışmasına şaşmamak gerek! Çarmıh, Şeytan’ın yıkımı demekti. Peki İsa, Şeytan’ı nasıl yıktı?
İbraniler 2:14, Şeytan’ın “ölüm gücüne sahip” olduğunu söylemektedir. Bu, Şeytan’ın ölümü korkunç hale getirme becerisine sahip olduğu anlamına gelmektedir. “Ölüm gücü”, insanları ölüm korkusuyla tutsak etme gücüdür. İnsanları günahta tutma ve böylece ölümü korkunç bir şey haline getirme gücüdür.
Ama İsa, Şeytan’ı bu güçten yoksun kıldı. Onu silahsız bıraktı. Bizim için, Şeytan’ın suçlamalarına karşı bize bağışıklık kazandıran bir doğruluk zırhı yaptı. Peki bunu nasıl yaptı?
İsa kendi ölümü sayesinde, tüm günahlarımızı sildi ve günahsız bir kişi, Şeytan tarafından suçlanamaz. Bağışlanmış olarak, sonunda yıkılmaz kişileriz. Şeytan’ın tasarısı Tanrı’yı takip edenleri Tanrı mahkemesinde mahkûm ederek, O’nun hâkimiyetini yok etmekti. Şeytan’ın hainliği başarısızlığa uğradı. Kozmik vahşeti engellendi. “Dayanırız öfkesine, çünkü mahva gidişi yakındır kesinlikle.” Çarmıh, Şeytan’ı kılıçtan geçirmiştir ve son nefesini de çok geçmeden verecektir.
Doğuş, özgürlük içindir. Ölüm korkusundan özgür olmak içindir.
İsa bizim yerimize Yeruşalim’de ölmek için, Beytlehem’de bizimle aynı doğayı aldı. Öyle ki, bugün ikamet etmekte olduğumuz şehirde korkusuz olalım. Evet, korkusuz olalım. Çünkü eğer sevincimi en fazla tehdit eden şey yok olursa, daha küçük tehditler karşısında niçin tir tir titreyeyim ki? Hakikaten, nasıl şöyle bir şey diyebilirsiniz ki: “Açıkçası, ölümden korkmuyorum ama işimi kaybetmekten korkuyorum”? Hayır. Hayır. Düşünün!
Eğer ölüm (gerçekten ölümden bahsediyorum – sıfır kalp atışı, buz gibi ten ve elveda), eğer bu ölüm bizim için artık bir korku değilse, özgürüzdür; gerçekten özgürüzdür. Güneşin altında Mesih için ve sevgi için her türlü riske girmek üzere özgürüzdür. Artık kaygıya köle değilizdir.
Oğul sizi özgür kılarsa, gerçekten özgür olursunuz!
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
