Başkâhin her yıl kendisinin olmayan kanla En Kutsal Yer’e girer; oysa Mesih kendisini tekrar tekrar sunmak için göğe girmedi. Öyle olsaydı, dünyanın kuruluşundan beri Mesih’in tekrar tekrar acı çekmesi gerekirdi. Oysa Mesih, kendisini bir kez kurban ederek günahı ortadan kaldırmak için çağların sonunda ortaya çıkmıştır. (İbraniler 9:25-26)
Günahkârları cennette sorgusuz sualsiz harika bir karşılamanın beklediğini söyleyemeyiz.
Tanrı kutsaldır, paktır, kusursuz bir şekilde adildir ve doğrudur. Ancak Kutsal Kitap’ın tüm hikâyesi böylesine yüce ve kutsal olan bir Tanrı’nın, sizin ve benim gibi kirli ve kutsallıktan uzak olan insanları nasıl kendi sevecen yüreğine kabul edebildiği hakkındadır. Bu nasıl olabilir?
İbraniler 9:25, Mesih’in kendisini günahlara karşılık kurban edişinin, Yahudi başkâhinlerin sundukları kurbanlar gibi olmadığını söylemektedir. Bu kâhinler yılda bir kez En Kutsal Yer’e girer ve halkın günahlarının kefaretini hayvan kurbanlarıyla öderlerdi. Ancak bu ayetler bize şunu söylüyor: “Oysa Mesih kendisini tekrar tekrar sunmak için göğe girmedi. Öyle olsaydı, dünyanın kuruluşundan beri Mesih’in tekrar tekrar acı çekmesi gerekirdi” (İbraniler 9:26).
Eğer Mesih önceki kâhinlerin izinden gidiyor olsaydı, her yıl ölmesi gerekirdi. Üstelik kefaretinin ödenmesi gereken günahlara Adem ve Havva’nın günahları da dahil olduğundan, her yıl ölme olayının dünyanın kuruluşundan itibaren başlaması gerekirdi. Ancak yazar, böyle bir şeyin düşünülemez olduğunu söylemektedir.
Zafer Nerede?
Bu niçin düşünülemez bir şeydir? Çünkü böyle düşünmek, Tanrı Oğlu’nun ölümünü zayıf ve etkisiz gösterirdi. Eğer bu ölümün yüz yıllar boyunca her yıl tekrar edilmesi gerekiyor olsaydı, zafer nerede olurdu? Tanrı Oğlu’nun kurbanının sonsuz değerini nerede ve nasıl görürdük? Her yıl tekrar eden acıların ve ölümün utancıyla birlikte bu değer yok olup giderdi.
Çarmıhta utanç vardı ancak bu utanç, zafer dolu bir utançtı. “[İsa] kendisini bekleyen sevinç uğruna utancı hiçe sayıp çarmıhta ölüme katlandı ve şimdi Tanrı’nın tahtının sağında oturuyor” (İbraniler 12:2).
Bu, Tanrı’nın görünümü olan Mesih’in görkem Müjdesi’dir (2. Korintliler 4:4). Duam o ki, günahla ne kadar kirli, ne kadar kutsallıktan uzak olursanız olun, bu görkemin ışığını görün ve inanın.
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
