Geyik akarsuları nasıl özlerse, canım da seni öyle özler, ey Tanrı! Canım Tanrı’ya, yaşayan Tanrı’ya susadı; ne zaman görmeye gideceğim Tanrı’nın yüzünü? (Mezmurlar 42:1-2)
Bu sözleri bizim için bu denli güzel ve bu denli can alıcı yapan şey, Davut’un canının temelde o anki tehdit edici durumlardan kurtulmayı özlememesidir. Canının susadığı şey, temelde düşmanlarından kurtulmak veya onların yıkıma uğraması değildir.
Sıkıntıdan kurtulmak istemek ve bu hususta dua etmek yanlış değildir. Bazen düşmanın yenilgisi için dua etmek doğrudur. Ancak hepsinden çok daha önemlisi, Tanrı’nın kendisidir.
Mezmurlar’da Tanrı’yla birlikte düşünüp hissettiğimizde, ortaya çıkan asıl sonuç şudur: Tanrı’yı sevmeye başlar, Tanrı’yı görmek ve O’nunla olmak ister ve Tanrı’ya hayranlık duyup O’nu yüceltmekten tatmin buluruz.
2. ayetin olası bir çevirisi şöyledir: “Ne zaman gelecek ve Tanrı’nın yüzünü göreceğim?” Bu soruya nihai cevap Yuhanna 14:9’da ve 2. Korintliler 4:4’te verilmektedir. İsa şöyle demiştir: “Beni görmüş olan, Baba’yı görmüştür.” Pavlus da tövbe ve imanla Mesih’e döndüğümüzde, “Tanrı’nın görünümü olan Mesih’in yüceliğiyle ilgili Müjde’nin ışığı”nı gördüğümüzü söylemiştir.
Mesih’in yüzünü gördüğümüzde, Tanrı’nın yüzünü görürüz. Ayrıca 2. Korintliler 4:4 ve 6’da Pavlus der ki, O’nun ölümünün ve dirilişinin Müjdesi’ni duyduğumuzda, Mesih’in yüzünün görkemini görürüz. O, buna “Tanrı’nın görünümü olan Mesih’in yüceliğiyle ilgili Müjde’nin ışığı” demektedir. Ya da şöyle der (6. ayette): “İsa Mesih’in yüzünde parlayan kendi yüceliğini tanımamızdan doğan ışık.”
Rab canınızın Tanrı’nın yüzünü görmeye duyduğu açlığı ve susuzluğu arttırsın. Tanrı’nın görünümü olan Mesih’in yüceliğiyle ilgili Müjde’nin ışığı aracılığıyla, bugün dahi, size bu arzuyu bahşetsin.
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
