“Bana beslediğin sevgi onlarda olsun, ben de onlarda olayım diye senin adını onlara bildirdim ve bildirmeye devam edeceğim.” (Yuhanna 17:26)
En zevk veren şeyden, sınırsız ve artan bir enerji ve tutkuyla zevk alabildiğinizi düşünün.
Bu, şu an için yaşadığımız bir şey değildir. Bu dünyadaki mutlak tatminimizin önünde üç engel vardır:
- Bu dünyadaki hiçbir şey, yüreklerimizin en derin arzularını tatmin edecek kadar değer taşımamaktadır.
- En iyi hazinelerin, tüm değerleriyle tatlarını çıkaracak güçten yoksunuzdur.
- Bu dünyadaki şeylerden aldığımız zevk sonlanmaktadır. Hiçbir şey kalıcı değildir.
Ancak eğer İsa’nın Yuhanna 17:26’daki amacı gerçek olursa, bunların hepsi değişecektir. Babası’na bizimle ilgili şöyle dua eder: “Bana beslediğin sevgi onlarda olsun, ben de onlarda olayım diye senin adını onlara bildirdim ve bildirmeye devam edeceğim.” Tanrı kendi Oğlu’nu, günahkârları sevdiği gibi sevmemektedir. Oğul’u sever çünkü Oğul, sevgiye sonsuzlarca layıktır. Yani, Baba Oğul’u sever çünkü Oğul, sonsuzlarca sevilesidir. Bunun anlamı da, bu sevginin tümüyle zevk olduğudur. İsa, Tanrı’nın Oğul’daki zevkinin, bizim Oğul’daki zevkimizle aynı olması için dua etmektedir.
Eğer Tanrı’nın Oğul’daki zevki bizim zevkimiz olursa, zevkimizin odağı olan İsa kişisel olarak bitmek bilmez bir değere kavuşur. Asla sıkıcı, boş veya umut kırıcı olmaz. Tanrı’nın Oğlu’ndan daha büyük bir hazine hayal edilemez.
Ancak bunun yanına İsa’nın dua ettiği bir diğer şeyi de ekleyin. O aynı zamanda bu tükenmez hazineden zevk alma yetimizin –enerjimizin, tutkumuzun– insani zayıflıklarımızla kısıtlanmaması için de dua etmektedir. Her şeye gücü yeten Babası nasıl zevk alıyorsa, biz de Tanrı Oğlu’ndan öyle zevk alırız.
Tanrı’nın kendi Oğlu’nda bulduğu zevk bizde ve bizim olur. Üstelik bu asla son bulmayacaktır çünkü ne Baba’nın ne de Oğul’un sonu vardır. Birbirlerine duydukları sevgi, bizim onlara olan sevgimiz olur ve dolayısıyla da onlara olan sevgimiz asla son bulmaz.
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
